گفت و گو با وحید نویدآذر مدیرعامل شتاب دهنده سار
اینوتکس یک فرصت خوب برای هم‌اندیشی است
برای شروع کمی درباره شتاب دهنده سار بگویید
ما خودمان بدون اینکه بدانیم شتاب دهنده هستیم، کار شتاب‌دهندگی انجام می‌دادیم. این‌ها اصطلاحاتی است که شاید عمر آن به ده سال هم نمی‌کشد، اما عملا ما خیلی از کارها را انجام داده بودیم، بدون اینکه این نام‌های جدید روی آن گذاشته شده باشند. تا اینکه در سال گذشته از طرف معاونت فناوری ریاست جمهوری به عنوان یک شتاب‌دهنده شناخته شدیم و یک تفاهم‌نامه هم در این خصوص به امضا رسید. شتاب‌دهنده سار به عنوان اولین شتاب‌دهنده سخت‌افزاری به صورت تخصصی در زمینه طراحی فعالیت می‌کند. البته ما تنها شتاب‌دهنده سخت‌افزاری نیستیم اما شتاب‌دهنده‌های سخت‌افزاری به واسطه فعالیت خیلی خیلی تخصصی خود، کمی نوع فعالیتشان با ما فرق دارد.
می‌توانید تعریف کامل‌تری از شتاب‌دهنده سخت‌افزاری در زمینه طراحی داشته باشید؟
یک محصول قبل از اینکه به مرحله تولید برسد، باید طراحی شود. از طرف دیگر طراحی‌های ابتدایی زیادی در مرحله کانسپت وجود دارند که هیچ وقت به مرحله تولید نمی‌رسند. چرا که توان رسیدن به مراحله تولید محصول فیزیکی را ندارد. کار ما در شتاب‌دهنده سار، دقیقا در همین نقطه است که بتوانید در زمینه طراحی، زمانی که قرار است یک طرح به یک محصول فیزیکی تبدیل شود، در کنار طراحی قرار بگیریم و با شتاب‌دهی به تجاری‌سازی محصول کمک کنیم. تنوع خدماتی که می‌دهیم تامین از محل کار است تا سرمایه‌گذاری مستقیم. این دو سر طیف شتاب‌دهی ماست. طبعا در این بین کارهای دیگری مانند مشاوره فنی، حل مشكلات فنی، وصل کردن تیم‌های بازاریابی و هر نیازی از این جنس است.
یک شتاب‌دهنده سخت‌افزاری چه تفاوتی با یک شتاب‌دهنده نرم‌افزاری دارد؟
این یکی از گله‌‌‌هایی است که همه شتاب‌دهنده‌های سخت‌افزاری دارند که شناخت درستی نسبت به آنها وجود ندارد و بیشتر تمرکز روی شتاب‌دهنده‌های نرم‌افزاری است. اتفاقا چنین رویدادهایی مانند اینوتکس باعث می‌شود تا گفت و گو شکل بگیرد و فرصت برای هم‌اندیشی به وجود بیاید. مهم‌ترین تفاوت شتاب‌دهنده سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، میزان ریسک آنهاست. شما در یک شتاب‌دهی نرم‌افزاری، با یک تفاوت در نرم‌افزاری می‌توانید اشتباهات خود را اصلاح کنید. با هزینه کمتری تحقيق و آزمایش بازار انجام دهید و حتی مسیر عوض کنید. کمک اولیه در عددهایی بین ۵۰ میلیون تومان تا ۲۰۰ میلیون تومان، دادن یک محیط کار اشتراک، فضای ابری و امکان تست نرم‌افزاری بازار خلاصه می‌شود.
اما چنین چیزی در شتاب‌دهنده سخت‌افزاری کاملا متفاوت است. زمان تست زیر دو سال امکان‌پذیر نیست و همین باعث می‌شود هزینه اولیه هم چیزی نزدیک به ۱ تا ۲ میلیارد تومان باشد. پس در چنین فضایی تقسیم سهام هم قوانین متفاوتی نسبت به شتاب‌دهنده‌های نرم‌افزاری دارد. فضای کار به یک میز خلاصه نمی‌شود و بسته به نوع فعالیت استارت‌آپ، شما احتیاج به کارگاه، لیزر، آزمایشگاه و هرچیزی از این شکل در ابعاد بسیار بالا دارید.
پس احتیاج است که رسانه‌ها این آگهی از تفاوت این دو نوع شتاب‌دهی را در دید استارت‌آپ‌ها ایجاد کنند. شتاب‌دهنده سخت‌افزاری وقتی وارد یک استارت‌آپ می‌شود، نقش بسیار کلیدی‌تر و حساس‌تر از یک شتاب‌دهنده نرم‌افزاری دارد.
انتظار شما از ارگان‌های دولتی چیست؟
همانطور که ما به عنوان یک شتاب‌دهنده در تلاش هستیم تا موانع را از جلو پای استارت‌آپ‌ها برداریم، انتظار داریم که دولت و حاکمیت هم همین نقش را برای ما برعهده بگیرد و موانع موجود را از جلو مسیر ما بردارد. شاید روی کاغذ از این حرف‌ها زیاد زده شود. اما در میدان عمل احتیاج به فعالیت و عمل بیشتری داریم.