بزرگترین مشکل ما این است که در حوزه فناوری تریبون سراسری نداریم

حسین مرادی بنیان‌گذار تضمین‌چی دوشنبه شب اول شهریور در برنامه شب‌نشینی شبکه جام‌جم یک، درباره مسائل مختلف اکوسیستم استارتاپی ایران صحبت‌هایی داشتند که در ادامه می خوانیم.

من اجازه می‌خواهم در ابتدای صحبت‌ها روز پزشک را تبریک بگویم و واقعا قدردانی کنم از زحماتی که طی این مدت طولانی پاندمی کشیده‌اند که جای تشکر و قدردانی بسیار دارد.

ببینید پیرو سوالی که فرمودید عرض کنم که به ما به واسطه تحریم، فشارهای بیشتری آمد اما از یک زاویه دیگر هم نگاه کنید. ما تریبون نداشتیم که بتوانیم فرصت‌های‌مان را اعلام کنیم ولی این بحث عدم تعادل در ارزهای خارجی می‌توانست فرصتی باشد برای توسعه صادرات.

شما ببینید وقتی ما می‌خواهیم نفت صادر کنیم، وقتی نفتکش ما حرکت می‌کند به هزار صورت رصد می‌شود. ما می‌توانیم صادرات تکنولوژی داشته باشیم. در حال حاضر ما با افرادی در تماس هستیم و کار می‌کنیم و خیلی از مجموعه‌های حوزه فناوری هم حتما می‌بینند که چه نوابغی داریم پس من چرا محصول تک (فناوری) تولید نکنم که بتوانم خیلی راحت آن را به دنیا بفروشم و پول آن را نیز دیجیتالی بگیرم. اینطوری هیچ تحریمی شامل حالمان نمی‌شود و ارزش افزوده زیادی تولید می‌کنیم و اشتغال‌زایی به همراه دارد بنابراین پیشرفت می‌کنیم و صاحب صنعت می‌شویم.

در مورد موضوعی که می‌فرمایید افراد درکشورهای دیگر ممکن است شرایط بهتری برای‌شان باشد عرض کنم ما یک مسئولیت اجتماعی داریم برای ایران که این موضوع در یک دوره‌ای جنگ تحمیلی بود که یک عده رفتند جنگیدند و شهید شدند و یک دوره سازندگی بود و سایر دوره‌ها. پس ما دِینی داریم به ایران که باید آن را ادا کنیم.

من داستانی را جایی که البته یادم نیست کجا می‌خواندم در مورد مرد ثروتمندی که بیماری بوده و می‌رود نز مرشد معنوی‌اش. مرشد معنوی به او می‌گوید مشکل تو  فقط وقتی حل می‌شود که همه چیز را سبز ببینی و مرد ثروتمند می‌رود در و دیوار و همه چیز را، دنیای خودش را سبز می‌کند و بعدش می‌رود نزد همان دکتر یا مرشد معنوی و به او می‌گوید که این گران‌ترین درمانی بود که برای من در نظرگرفتی و در جواب مرشد معنوی به او می‌گوید که تو می‌توانستی بروی یک عینک سبز بخری و بزنی تا همه چیز را سبز ببینی.
لذا ما چیزی داریم به اسم عینک کارآفرینی. وقتی این عینک را می‌زنید شروع می‌کنید به ورزیده شدن. خدمت شما عرض کنم که این شرایط موقتی است در کشور و دائمی نیست. زمانی که این شرایط تمام شود و شرایط بازتر شود و وارد بازارهای جهانی بشویم، خیلی اتفاقات بهتری می‌تواند برای ما رخ دهد و می‌توانیم خیلی پیشرفت کنیم.

در مورد فعالیت شرکت عرض کنم که اساسا شرکت ما بر روی لبه مرز تکنولوژی حرکت می‌کند. فعالیت‌های ما مبتنی بر هوش مصنوعی و بلاکچین است. در اینجا لازم است بگویم ارزشمندترین دارایی ما نفت نیست. نبوغ جوانان ما است. سرمایه اصلی ما همین نبوغ جوانان ما می‌باشد.

یک زمانی فعالیت ما در حوزه بازار سرمایه بود و عادت داشتیم به دیدن آدم‌های کت و شلواری. بعد آمدیم در حوزه تکنولوژی و دیدیم یک نفر با یک لباس راحت آمده به خودمان می‌گفتیم ایشان چه می‌گوید؟ لباس فرم داشتیم و کت و شلوار و … . ولی بعد دیدیم یک جوانی آمده با لباس راحت و حقوق بالایی هم درخواست دارد و کارش را نیز بسیار خوب انجام می‌دهد لذا آن حقوق را نیز باید به او پرداخت کرد. چرا که نه.

شما ببینید من دوباره بگویم و تاکید کنم که ما در حوزه فناوری، تریبون نداریم. فرصت نداریم به ارائه توانایی‌ها بپردازیم. اما به شما و مخاطبان بگویم که در حوزه تکنولوژی شرکت‌ها سعی می‌کنند راحتی را برای همکاران فراهم کنند و محیطی راحت برای فعالیت آنها مثل سایر شرکت‌های بزرگ حوزه تک مانند گوگل و فیسبوک و … به وجود بیاورند. من تاکید می‌کنم ما باید به جوانان به عنوان سرمایه نگاه کنیم.

با توجه به اینکه دولت دارد جابه‌جا می‌شود، در حوزه شرکت‌های دانش‌بنیان‌، جا دارد قدردانی ویژه‌ای کنم از جناب آقای دکتر ستاری، معاون علمی و فناوری دولت که بسیار خدمت کردند، سبب خیر شدند و کارهای بزرگی در سال‌های اخیر کردند و می‌توانم بگویم واژه آقازاده کاملا مناسب ایشان است. بسیاری از نخبه‌ها را جذب کردند و برگرداندند به کشور که باید قدردانی کرد.

در آخر و برای مخاطبان شما که ایرانیان خارج از کشور هستند برای حسن ختام من بر می‌گردم به صحبت‌های اولم. باید خاکستری نگاه کرد. نگاه سفید و سیاه نداریم. یک مثلی است که می‌گوید، چه فکر کنی برنده‌ای یا بازنده، داری درست فکر می‌کنی. ما فرصت‌های جذاب سرمایه‌گذاری بسیاری در کشور داریم خصوصا در حوزه استارتاپ‌ها، تکنولوژی و لبه مرز فناوری که این فرصت‌ها را می‌شود از طریق درگاه های مختلفی همچون معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری مشاهده و آنها را بررسی کرد.